Κολπάκια στις κότες για να καταλαβαίνουμε τα μυστικά τους: Ασθένειες, αυγοπαραγωγή, πάχος και προβλήματα...



Τι μπορεί να μάθει κάποιος όταν πιάνει στα χέρια του μια κότα. Ψιλαφίζοντας τη κοιλιά και το σώμα της κότας μπορούμε να μάθουμε όλα τα μυστικά, για την υγεία της κότας, τα αυγά που προετοιμάζεται να γεννήσει, αν είναι έτοιμη για σφάξιμο, ακόμα και αν είναι άρρωστη. Ξέρετε μια κότα πριν "αρρωστήσει" και φανεί στα δικά μας μάτια, πρώτα αδυνατίζει. Και αν έστω μια στο τόσο δεν έλεγχουμε τι κοτόπουλα να δούμε πως αναπτύσσονται, σε τι φάση βρίσκονται είναι πολύ πιθανό στη περίπτωση ενός προβλήματος να μη προλάβουμε να κάνουμε τίποτα.

Θυμάμαι από τα παλιά χρόνια που μεγάλωνα μόνος μου τα κοτόπουλα, πήγαινα το βράδυ που ήταν ήρεμα και μπορούσα να τα πιάσω με μεγάλη ευκολία, και έκανα τον έλεγχο μου στο κρέας τους. Έπιανα μερικά τυχαία κοτόπουλα, και πάντα ένα κοκοράκι, να δώ πως μεγάλωναν. Έλεγχα συγκεκριμένα πράγματα. Το πρώτο που κοιτούσα ήταν το στήθος. Εκεί ένα υγιές και καλοταισμένο κοτόπουλο πιάνει πάντα ψαχνό. Δεν πρέπει ποτέ να είναι σκέτο έντονο κόκκαλο. Σύνηθως ένα άρρωστο η υποσιτισμένο πτηνό πετάει κόκαλο σε αυτό το σημείο και αυτό είναι ανησυχητικό. Πολλοί δεν μπορούν να εντοπίσουν εκεί αυτό που εξηγώ τώρα. Όταν ήρθε ένας νέος στο κοτέτσι μου, του λέω, πιάσε να δείς βάρος, τι έχεις να πείς του λέω. Και μου απαντά πετάγεται ένα κόκκαλο. Δεν ψιλάφησε στα πλάγια για να δεί το κρέας που είχε πιάσει το κοτόπολο.

Με λίγα λόγια, θέλουμε στο στήθος το κοτόπουλο να μην είναι σκελετωμένο, θέλουμε να είναι μαλακό, και ίσα ίσα που να φαίνετε το κοκκαλάκι στο τέλος. Επίσης ένα υγιές κοτόπουλο τσιρίζει, και σφίγγει τους μύες όταν το πιάνουμε. Όταν το σηκώνουμε απο το έδαφος, νιώθουμε μια αισθητή διαφορά στη σίσφυξη μυών. Η φωνή είναι πολύ ζωηρή δυνατή, και δείχνει ενόχληση. Αντιθέτως ένα άρρωστο κοτόπουλο είναι τελείως αδύναμο, δεν φαίνεται να ενοχλείτε ιδιαίτερα όταν το πιάνουμε.

Αυτοί οι κανόνες ισχύουν στα κοτόπουλα πάσης ηλικίας και ράτσας.

Πάμε να δούμε και κάποια άλλα. Όταν μια κότα βρίσκεται σε περίοδο "παύσης αναπαραγωγής" η κοιλιά της δεν είναι τόσο διογκωμένη. Δηλαδή βλέπουμε ότι η κότα είναι αρκετά πιο ελαφριά, και η κοιλιά της μέχρι το πίσω μέρος είναι λίγο πιο μαζεμένο. Δεν έχει καθόλου φούσκωμα. Στη περίπτωση αρρώστιας έχουμε σκελέτωμα, δεν υπάρχει περίπτωση να μη το καταλάβετε. Επίσης σε αυτή τη παύση το χρώμα του λειριού παίρνει ένα ρόζ, όχι τόσο ζωηρό χρώμα. Στη περίπτωση αρρώστιας είναι χλωμό και άσπρο, και το κεφάλι έχει χαρακτηριστικά βαθουλώματα στα μάγουλα.

Στην αντίθετη περίπτωση, δηλαδή όταν η κότα μπεί σε διαδικασία αυγοπαραγωγής, η κοιλιά όταν πίάνουμε απο κάτω είναι εμφανώς διογκωμένη. Η κοιλια προς το τέλος φαίνεται ότι έχει αυγουλάκια που προετοιμάζονται να γεννηθούν. Ο σίγουρος βέβαια τρόπος να καταλάβουμε μια αυγοπαραγωγική κότα είναι το κατακόκκινο λειρί της, κάνει μπάμ ότι αυτή η κότα γεννάει.

Επίσης πιάνοντας μια κότα, η οποία είναι πολύ βαριά, και στο τέλος στο πίσω μέρος είναι πολύ φουσκωμένη, έχουμε ένα άλλο κακό πράγμα, το λίπος! Όταν μια κότα τρώει απεριοριστη ποσότητα φαγητού καθημερινά, πιάνει λίπος στο πίσω μέρος, το οποίο μπορεί να είναι τόσο πολύ, ακόμα και 1 κιλό. Φυσικά αυτό δυσκολεύει τα πάντα, και φυσικά την αυγοπαραγωγή. Όσες κότες εντοπίσουμε πολύ φουσκωμένες στ πίσω μέρος, ψιλαφίζουμε και μπορούμε να καταλάβουμε το λίπος απο το ψαχνό.
   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου