Έχουμε αποκαλύψει πολλά μυστικά πάνω στις ασθένειες στα κοτόπουλα, εδώ στις Ελληνικές Κότες! Απο την εμπειρία μου τόσα χρόνια, έφτασα πολλές φορές σε άσχημες καταστάσεις, να χάσω όλες μου τις κότες, να μου αρρωστήσουν, και πολλές απο αυτές τις φορές δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσα να κάνω. Οι απώλειες αυτές με οδήγησαν στο να μάθω πολλά πράγματα, τα οποία φυσικά μεταφέρω και σε εσάς. Απο πολλά χρόνια σταμάτησα να αγοράζω έτοιμες κότες, επειδή έπεσα θύμα πολλές φορές. Βγάζοντας δικά μου πουλιά αποκλειστικά με κλώσσες και όχι με κλωσσομηχανές, έμαθα πολλά πράγματα, και υπάρχει ένα μυστικό, που κάνοντας το στα δικά μου πουλιά, είδα το κοτέτσι μου να γίνετε πιο δυνατό, τα πουλιά να μην αρρωσταίνουν.
Ξέρετε υπάρχουν μερικές μικρές λεπτομέρειες που κανείς δεν μας λέει, και ο λόγος δεν ξέρω ποιός είναι. Όπως και να έχει, εγώ θα σας πω όσα έχω μάθει, πάνω σε ένα κομμάτι, που οι περισσότεροι αμελούν, και χάνουν πουλιά. Επειδή μου αρέσει να σας μιλώ με παραδείγματα, θα σας πώ ένα για να καταλάβετε το λάθος που γίνεται.
Παράδειγμα: Έχω ένα κοτέτσι με 10 κότες και 1 κόκορα (είναι μια καλή αναλογία για ένα κοτέτσι). Αφού περάσουν δύο χρόνια σφάζω τον κόκορα, και ο επόμενος που θα κρατήσω είναι απο τα αυγά που γεννούσαν οι κότες. Πού είναι το λάθος; Αιμομιξία! Ο κόκορας που θα γεννηθεί απο τα αυγά αυτά, και θα ζευγαρώνει με τις κότες μετά απο 6 μήνες, θα συγγενεύει με τις κότες, με αποτέλεσμα να γίνεται μίξη του ίδιου αίματος, κάτι το οποίο έχει άμεσες συνέπειες στα πουλιά. Σύμφωνα με έρευνες κότες που προέρχονται απο αιμομιξία, είναι πιο ευάλωτες σε ασθένειες, το dna εκφυλίζεται, το ανοσοποιητικό προσβάλλεται απο ιούς, βακτήρια και άλλα πολύ πιο εύκολα. Με λίγα λόγια οι κότες που προέρχονται απο αιμομιξία αρρωσταίνουν πιο εύκολα.
Εφαρμόζοντας τα δικά μου πειράματα παλαιότερα, σε απλές κότες, έβαζα επίτηδες τον ίδιο κόκορα, δηλαδή έκανα αιμομιξία στις κότες. Μέσα σε δύο χρόνια δεν έβλεπα καμία κακή επιρροή. Ούτε μετά απο 2 χρόνια που άλλαζα τον κόκορα έβλεπα κάτι αρνητικό. Μετά όμως απο 3-4 αλλαγές με τον ίδιο κόκορα, δηλαδή μάνα με παιδί, μάνα με εγγόνι κλπ, η αιμομιξία γινόταν όλο και πιο επικίνδυνη. Σύμφωνα με την επιστήμη η χειρότερη αιμομιξία είναι μεταξύ αδερφών. Πχ αν βγάλουμε μια φουρνιά απο πουλιά στη κλωσσομηχανή, και τύχει να είναι αδέρφια μεταξύ τους τότε έχουμε πρόβλημα.
Παρατήρησα επίσης ότι αν κάνουμε συνεχόμενα αιμομιξίες για χρόνια, και δεν φέρνουμε νέο αίμα στο κοτέτσι, δημιουργούνται ανεπανόρθωτα προβλήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα νεκρά έμβρυα μέσα στο αυγό. Πουλιά που προέρχονται απο αιμομιξία είναι τόσο αδύναμα που μερικές φορές δεν καταφέρνουν καν να εκκολαφθούν. Να μην συζητήσω το θέμα των ασθενειών. Όταν οι κότες είναι απο αιμομιξία, ο οργανισμός τους είναι σαν φτερό στον άνεμο απο ασθένειες.
Η λύση στο πρόβλημα είναι να αλλάζουμε κόκορα με καινούργιο αίμα κάθε δύο χρόνια. Ο κόκορας μεταδίδει πάνω απο το 60% στα γονίδια των μικρών οπότε είναι πάρα πολύ σημαντικός για να έχουμε υγιή και δυνατά πουλιά. Δεν ξέρετε πόσο μεγάλο ρόλο παίζουν τα γονίδια στο θέμα ανθεκτικότητας των ασθενειών. Μια λύση λοιπόν είναι να ψάξουμε σε φίλους γνωστούς συγγενείς, το χωριό μας, η οπουδήποτε αλλού για ένα καλό κόκορα, εγώ θα σας πρότεινα ένα ντόπιο. Το αίμα απο τον κόκορα άλλωστε θα περάσει στα κοτοπουλάκια που θα βγάλουμε.
Μόνο ένα πράγμα θα σας πώ. Αν ένας κόκορας είναι απο ντόπια ράτσα που κλωσσάει, και τον βάλουμε να ζευγαρώσει με "κοινές κότες" του εμπορίου, τα πουλάκια που θα προκύψουν έχουν τεράστιες πιθανότητες, να πάρουν όλα το ένστικτο της κλώσσας, και να έχουμε πολλές κλώσσες στο κοτέτσι. Όσο καλύτερο αίμα φροντίζουμε να έχουμε στο κοτέτσι μας, τόσο καλύτερα πουλιά φτιάχνουμε.
Αν αμελείτε να προσέχετε τις κότες σας, κάνετε αιμομιξίες επανελλημένα για πάνω απο 7 χρόνια, τότε μπορεί να δείτε ακόμα και τερατογεννέσεις, δηλαδή πουλιά με τεράστια πόδια και μικρό κεφάλι, πουλιά με στραβή μύτη, και άλλα τρελά που εύχομαι να μην τα αντικρίσετε ποτέ. Κάθε δύο χρόνια λοιπόν και άλλος κόκορας που να μην συγγενεύει με τις κότες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου