Παγίδα για να πιάσετε ζωντανό το κουνάβι που τρώει τις κότες: Νέα πατέντα παλιού με απίστευτη επιτυχία!

Σήμερα θα σας δείξω μια απίστευτη παγίδα για να πιάσετε ζωντανό το κουνάβι στο κοτέτσι. Το αιμοβόρο αυτό ζώο, αν γλυκαθεί έστω και μια φορά και δοκιμάσει κρέας δεν πρόκειται να ξεχάσει το μέρος αυτό ούτε σε ένα χρόνο. Με απλά λόγια θα επισκέπτεται το κοτέτσι κάθε βράδυ. Προσωπικά έκανα ένα απίστευτο στο δικό μου κοτέτσι όπου είχα την κακή τύχη να με επισκεφτεί κουνάβι.

Πριν αρκετά χρόνια είχα φτιάξει ένα μικρό κοτετσάκι δίπλα στο σπίτι, με 10 στρουμπουλές πουλακίδες και ένα κόκορα. Τα είχα μεγαλώσει με πολύ αγάπη και στοργή, και τα τάιζα 100% βιολογικά. Πχ όταν ήταν μικρά κοτοπουλάκια τους έδινα φύραμα με λαδάκι και αυγό για να αποφύγω τα ανθυγειηνα φυράματα που κυκλοφορούσαν. Ο καιρός πέρασε και οι κοτούλες μου μεγάλωσαν. Έφτασαν οι μέρες για να γεννήσουν τα πρώτα τους αυγά, και εγώ ήμουν πολύ χαρούμενος που θα έβλεπα επιτέλους τους κόπους μου να αποδίδουν καρπούς. Θα έπαιρνα τα πρώτα μου βιολογικά αυγά! Είχα φυτέψει μάλιστα και κριθάρι για να τρώνε και φρέσκα χόρτα καθημερινά

Ένα βράδυ ξενύχτησα και κοιμήθηκα αργά. Ο ύπνος μου ηταν βαρύς και επειδή μου άρεσε να ακούω ράδιο όταν κοιμόμουν, είχα βάλει και ακούστικα. Το πρωί άκουσα φωνές. Ήταν η γιαγιά μου που ακουγόταν ιδιαίτερα τρομαγμένη σαν να είδε κάτι πολύ άσχημο. Ξυπνάω και βγαίνω γρήγορα έξω για να δώ τι έγινε. Η εικόνα που αντίκρισα ήταν σοκαριστική! Ο τόπος είχε γεμίσει αίμα και όλα τα πουλιά μου ήταν νεκρά. Μέσα στον πανικό μου άρχισα να μετράω τα πτώματα, και ευχόμουν να μην βγει σωστός ο αριθμός μπας και έχει σωθεί έστω και ένα. Αφού τα μέτρησα έβγαιναν 9 και όχι 11. 2 κοτόπουλα δεν ήταν πουθενά. Κοίταξα ακόμη και μέσα στα ξύλα που είχαμε μέσα στο τζάκι, μήπως ήταν κανένα τραυματισμένο και είχε κρυφτεί.

Μετά απο λίγη ώρα πέθανε και η τελευταία μου ελπίδα. Όταν κοίταξα τη τρύπα που άνοιξε το κουνάβι, και είδα το αίμα, κατάλαβα οτι έσειρε έξω τα πτώματα. Έτρεξα τρέχοντας στη διπλανή πολυκατοικία και τι να δώ; Τό ένα κοτόπουλο ήταν μπροστά στο γκαζόν και το άλλο κάτω απο ένα παρκαρισμένο αμάξι στη πιλοτή. Όλα με κομμένο κεφάλι και πολύ αίμα.

Δεν μπορούσε να χωρέσει το μυαλό μου ότι όλα αυτά έγιναν ακριβώς δίπλα μου, ενώ κοιμόμουν. Ρωτήσαμε γείτονες αν άκουσαν τίποτα το βράδυ, και μια γειτόνισσα μας λέει ότι άκουσε πολύ δυνατά κακαρίσματα στις έξι το πρωί, και ότι νόμιζε ότι είμαστε εμείς που κάναμε μεταφορά τα κοτόπουλα για το χωριό. (κάθε καλοκαίρι το κάνουμε). Της λέμε για την επίθεση και δεν μπορούσε ούτε αυτή να το πιστέψει. Μάλιστα είχε και αυτή κότες, αλλά δεν τις ακούμπησε. Ίσως ήταν καλύτερα προστατευμένο το κοτέτσι.

Όταν γύρησα στο σπίτι δεν υπήρχε τίποτα ζωντανό απο κότες, και άρχισα να ψάχνω πληροφορίες στο ίντερνετ για το τι έφαγε τις κότες μου. Τη μέρα της επίθεσης δεν ήξερα τι μου τις έφαγε. Αφού βρήκα όλους τους πιθανούς εχθρούς κατέληξα στο κουνάβι, εφόσον η τρύπα που έκανε στο φράχτη ήθελε πολύ δύναμη. Για να διαπεράσει τη περίφραξη δεν σκαρφάλωσε, αλλά έσπρωξε με τη μουσούδα του κάποια τούβλα, τα οποία ήταν πάνω από 2 κιλά σε βάρος. Φαντάζεστε πόσο εύκολο του είναι να σείρει το πτώμα μιας κότας έως και χιλιόμετρα μακριά.  Εβαλα πάλι τα τούβλα στη θέση τους.

Όλα αυτά που σας περιέγραψα συνέβησαν μέσα σε αστικό κέντρο, αλλα σε μονοκατοικίας με κήπους στη πόλη του αγρινίου. Τώρα αρχίζει να αποκτά ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον η υπόθεση. Το κουνάβι από τη μέρα της επίθεσης δεν σταμάτησε εκεί. Την επόμενη μέρα μέσα στο κήπο γινόταν χαμός, και όταν να δω τι είναι δεν φαινόταν τίποτα. Ήξερε καλά να κρύβεται μέσα στο σκοτάδι. Την παρουσία του καταλαβαίναμε όταν έβρισκα τα τούβλα σπαραγμένα και τις πρώτες μέρες ερχόταν πολύ νωρίς και 11 το βράδυ. Μια μέρα καθώς κοιμόταν ο πατέρας μου άκουσε σίρσιμο στα φύλα έξω απο ρο παράθυρο. Βγαίνει σιγά σιγά να δεί τι είναι, και βλέπει το κουνάβι σκαρφαλωμένο πάνω στο τσιμεντάκι ακίνητο. Είχε δεί τον πατέρα μου και καθόταν σε τέλεια ακινησία νομίζοντας οτι δεν θα καρφώσει τη παρουσία του. Μόλις πήγε να πλησιάσει όμως λίγο, έγινε καπνός...

Τότε ψάχνοντας έμαθα από έμπειρους πτηνοτρόφους για παγίδες που μπορούσαν να εγκλωβίσουν ζωντανό το κουνάβι, με δόλωμα σαρδέλες ωμές. Η παγίδα έχει ως εξής. Πέρνουμε ένα σωλήνα αποχέτευσης τουλάχιστον ένα μέτρο μήκος (διάμετρος σωλήνα όσο ένα πλαστικό μπουκάλι περίπου) τον δένουμε πάνω σε ένα δέντρο, τοποθετούμε μια πλάκα κάτω απο το σωλήνα - για να μη σκάψει το κουνάβι και βγεί - και μετά τοποθετούμε στο πάτο το δόλωμα λίγες σαρδέλες ωμές. 

Το κουνάβι που θα πάει να φάει το δόλωμα και θα μπεί μέσα στο σωλήνα, δεν θα μπορέσει να ξανα βγεί έξω. Θα μείνει με τη μούρη να κοιτάει τη πλάκα σφινωμένο. Τότε μπορούμε να το πάρουμε και να το απελευθερώσουμε πολύ μακριά που να μην μπορεί να ενοχλήσει άλλο κοτέτσι ξανά. Άλλοι τα σκοτώνουν αλλά εγώ δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να σας προτείνω κάτι τέτοιο.

Φυσικά δεν θα μπορούσα να κρατήσω κρυφή αυτή τη παγίδα, εφόσον γνωρίζω ότι έχει αποτέλεσμα και θα πιάσει το κουνάβι με 100% επιτυχία. Εγγυημένα πράγματα! Όποιος λοιπόν έχει πρόβλημα στο κοτέτσι του και γνωρίζει οτι είναι κουνάβι μπορεί με αυτή τη παγίδα να το πιάσει. Καλή επιτυχία!